■ تلفیق منطق فازی و ماتریس در ارزیابی زیست‌محیطی

■ نام مقاله: کاربرد تلفیق منطق فازی و روش ماتریس در ارزیابی آثار محیط زیستی (مطالعه‌ی موردی: بزرگراه شمال جنگل گلستان) / ■ پدیدآورندگان: نیره عزیزی، مسعود طاهریون، نسترن عظیمی
■ انتشاریافته در: دوفصل‌نامه‌ی علمی ـ پژوهشی «پژوهش‌های محیط زیست»، دوره‌ی ۶، شماره‌ی ۱۱، تابستان و پاییز ۱۳۹۴.

■ چکیده :
به‌طورکلی، تصمیم‌گیری درباره‌ی نتایج ارزیابی‌های محیطزیستی از سوی کارشناسان و با بهره‌گیری از ابزارهای آنالیز آماری و بازدیدهای محلی انجام می‌گیرد که در این میان، نکته‌ی شایان توجه، محدود بودنِ اطلاعاتِ در دسترس می‌‌باشد. چنین موضیوعی در نهایت به افزایش کاربرد متغیرهای معنایی و کیفی برای توصیف آن اطلاعات انجامیده و به دنبال آن، درجه‌ی عدم قطعیت و عدم اطمینان نیز افزایش خواهد یافت.
بنابراین، استفاده از ابزاری مناسب، مانند منطق فازی، دسترسی به نتایج واقعی‌تر را آسان می‌نماید. چرا که این ابزار، قابلیت ادغام کامل اطلاعات کمّی وکیفی در نشان دادن میزان عدم‌قطعیت‌ها را داشته و قادر است این اطلاعات را به‌طور مناسب مدیریت کند.
در این مطالعه، روش ارزیابی آثار محیطزیستی بر مبنای ماتریس فازی، برای ارزیابی پروژه‌ی بزرگراه شمال جنگل گلستان پیشنهاد می‌شود. در ساختن ماتریس ارزیابی فعالیت‌های اصلی طرح (A) و فاکتورهای مهم محیطزیستی (F) که از این فعالیت‌ها تاثیر می‌پذیرند، تعیین شده و هر اثر (A - F) با مقادیر سه مشخصه‌ی شدت، دامنه و تداوم به صورت اعداد فازی مثلثی برآورد می‌شود. در نهایت، تمام آثار مثبت و منفیِ ناشی از طرح محاسبه شده و مقدار کل آثار محیطزیستی به دست می‌آید.

■ کلیدواژه‌ها :
ارزیابی آثار محیطزیستی، روش ماتریس، مشخصه‌های آثار، منطق فازی، روش سلسله‌مراتبی.